Aan: VAN BELLE broers en zussen; Jean Marie Van Belle
CC: Bjornson Thorson; adams; Ivan Demarez
Onderwerp: FW: Gehoord - Eigen bericht: verloop rechtszitting gisteren

Ter info, verloop gisteren: echtgenote is nu echtscheiding ten gronde gestart op EENZIJDIG verzoek. Zo hoort het en moet het. Maar dat de advocaat excuses aanbiedt voor hun blunder mij te dagvaarden voor overspel en grof geweld, nee hoor, integendeel, die blunderende advocaat die zelfs een eenzijdig verzoekschrift verloor, wordt vriendelijker behandeld als ooit, net alsof ik advocaten Jacques en Maaike Txxxxx mishandeld heb.

Maar dat is misschien ook echt zo, als ze mijn publicaties de komende jaren zullen zien...

Hieronder het (volgens mij positieve) relaas, met natuurlijk mijn eigenzinnig commentaar. Ik word immers steeds meer mijzelf, ondanks dat ook dat een op en neergaand proces van deemoedigheid en arrogantie is dat sommige anderen manisch-depressief noemen.

VAN BELLE Jean Marc, Logocom, BE0525.505.418

Bellegoed, Straatje 21, 8510 BELLEGEM

Tel. 056/25.25.20 - 0495/18.82.82

info@logocom.be of info@vb.be (privé)

1. De moeilijkste weg van weerstand is de mooiste en leidt tot kennis: Al copette.

2. Ik verschijn en verdwijn: Als ik achteruit ga, neem ik een aanloop of een wegomlegging.

3. If you cannot do it, I can. If I cannot stand my ground, someone else will.

4. We hebben twee levens. Aan 40 jaar startte mijn tweede leven: Toen besefte ik dat ik maar één leven heb. Let us give buzze!

5. Als je meer gelukkig wil zijn, start dan met meer gelukkig te zijn.

Van: info@vb.be [mailto:info@vb.be]
Verzonden: woensdag 30 juni 2010 11:01
Aan: 'marc noppe'; 'floris@logocom.be'
Onderwerp: RE: Gehoord - Eigen bericht: verloop rechtszitting gisteren

Bijna erin geluisd gisteren. Wou nieuw echtscheidingsdossier bundelen met het gemene geval van kortgeding en ten gronde op grove fout en geef snel even het relaas:

Bij binnenkomen loeiharde tv met manipulatieprogramma over bemiddeling en zo, we zaten tussen talloze mensen (veel vreemdelingen) die 2 X kwamen tekenen 'ik wil scheiden' en ons dossier werd door aanwezigheid van Floris duidelijk verschoven na veel geroddel naar helemaal achteraan (11 h, we waren daar al van 9 h en stonden nochtans vooraan op de rol die ik nazag). Met die TV was het duidelijk de bedoeling dat het niet meer was zoals in 2005-2006 waar de zittingen publiek zijn, maar dat het nu allemaal achteraan in een klein kamertje verloopt (waar zijn de open deuren van het gerecht naar toe?)

Dus iets voor 11h:

- Floris mag niet mee

- In kleine voorkamertje hoest meester Maaike Txxxxx, deurbewaarder (die rol controleert en namen afroept) en Veerle zijn medelijdend en het gaat over 'ziek zijn', ik moet lachen omdat ik niet eens in orde ben met de ziekteverzekering en dat dus nogal trutachtig vind maar wijselijk mijn mond houd

- We komen binnen en zetten ons aan tafel. Vier vrouwen en ik als enig man.

- Discussie start met de vraag of de rechter niet reeds betrokken is geweest in een kortgedingdossier. Ze mag immers wel als rechter betrokken zijn, maar niet als openbaar ministerie (wat leer ik weer snel bij). Ik antwoord dat ze mogen notuleren dat ik zelfs in dat geval daar geen probleem van maak en geen verzet zal plegen of een procedurefout zal inroepen, als ze maar de feiten bekijken en er geen emotioneel iets van maken. Ik toon de bundel met het tussenvonnis ten gronde en het rolnummer (blijkbaar heeft niemand anders dit liggen en werd dit verzwegen), en dan vraagt ze plots alsof de rechter wel ineens van alles weet of Maaike Txxxxx ook het kortgeding heeft: 'Nee'. Ik haal het uit en geef het haar en ik zie vooral dat ze leest wie er onderaan tekende als magistraat...

- Bekijken dan de attesten van woonst van Veerle en de kinderen, en vraagt dan aan mij of ik akkoord ga met de datum 24/11/2004 als wijziging domicilie. Ik vermeld dat zij de woonst inderdaad verliet en alles meenam op 11/11/2004 met deurwaarders-PV bevestigd, maar dat ze pas later haar domicilie bij haar moeder liet plaatsen. Even is er vraag naar haar domicilie, Maaike bevestigt dat ze pas in 2010 haar domicilie van bij haar moeder liet wegnemen.

- Vervolgens een vraag maar zeer raar gesteld waardoor ik bijna 'prijs' had. Ze vraagt of ik er problemen mee heb dat zij de echtscheiding wil op basis van ontwrichting (oud artikel 230 BW feitelijke scheiding van 5 jaren toen we trouwden, werd dan verzacht naar 2 jaar, met nieuwe wetten is dat nu al vanaf 6 maanden mogelijk en wordt het huwelijk in zekere zin afgeschaft). Ik zeg dat er een dossier loopt op grove fouten en dat ik al bij aanvang bij het kortgeding stelde dat dit de normale wijze was waarop mijn echtgenote eenzijdig moest scheiden. Plots zie ik dat ze het akkoord willen noteren maar valt mijn frank (gene euro) en ik vermeld: 'maar ik ben wel christelijke genoeg om te weigeren te zeggen <ik wil scheiden>' zodat ik wil genotuleerd zien in de procedure dat de ontwrichting enkel en alleen ten aanzien van mijn echtgenote gebeurt en mij geen betichting tot wil tot echtscheiding treft.

- De griffier corrigeert en de rechter licht toe dat dat geen probleem vormt, dat het dan ambsthalve zal gebeuren, en ik zeg dat ik daar geen probleem mee heb en dat de normale werkwijze vindt.

- Ik vraag intussen a Mr. Txxxxx hoe het zit met haar getuigenverhoor, en zij antwoordt koelbloedig dat het dan niet meer nodig is op die manier, waarop ik meteen zeg: "Oh ja, en dan gaat u het gerechtsarrest van Gent belachelijk maken waarin u zei dat u dat per se wou? Nu wil IK echter dat getuigenverhoor en dat het gerecht duidelijkheid schept."

- Ik word natuurlijk meteen onderbroken met te zeggen dat deze procedure nu wel probleemloos nu kan gestart worden om alles af te werken. Ik geef nogmaals mijn besluiten, waarvan ik één exemplaar reeds aan Maaike bezorgde en een aan de rechter, maar... de stukken worden ontonvankelijk beschouwd en mij teruggegeven (Maaike geeft haar papieren niet terug, hoeft ook niet).

- Er wordt gevraagd of er een keuze is van notaris aan Maaike Txxxxx (niet aan mij, maar ik reageer opzettelijk niet omdat ik het psychologisch qua kuddegdrag en vooringenomenheid graag ook analyseer tegenwoordig), en pas daarna vraag ik de aanstelling van zowel een notaris door het gerecht als meteen vraag ik in welke fase in een expert of deskundige mag vragen aan te stellen, want dat ook de software van Txxxxx zelf een probleem heeft met het feit dat het onroerend goed voor 75% in beroepskosten werd gebracht en dus ook belastbaar is in die zin. Ze vermelden dat de rechtbank of de notaris dit beslist als dit nodig blijkt in de procedure [in stilte denk ik meteen: interessant, nu kan ik ook zoals bij mijn expertises en samenwerking met o.a. de superemeester Hubert Dufait in Brugge, kijken wat het intellectueel of rekenniveau hierin is van notarissen maar natuurlijk zeg ik niet meer alles wat ik denk als ik als enige man tussen vier vrouwen zit, zeker nu ik besef dat ze zelfs de oude artikelnr. 229, 230, 231 B.W. niet lijken te kennen en dat dat tot de kernhuwelijksartikelen burgerlijk wetboek behoort)

- Er wordt nog iets besproken, maar mijn geheugen laat me hierbij in de steek, omdat ik als enige mijn stukken op dat moment terug moet nemen van de rechter en ik niet weet hoe ik zowel emotioneel als rationeel daar moet mee omgaan en de griffier roept nog stilletjes na "maar nu is toch het einde van de lange donkere tunnel in zicht" waarbij ik toch repliceer dat het geen donkere tunnel is, maar een lichtgevende.

- >> Ik herinner het mij weer, want het is WEL belangrijk: Ik zeg tegen Maaike Txxxx dat ze van meetafaan had moeten dagvaarden op deze manier en dat ze dan professioneel in orde ging geweest zijn. Ze grimlacht en zegt 'nee, dat kon ze niet, want toen was er nog geen zo'n lange duur van feitelijke scheiding'. Dit was het gedroomde antwoord voor mij en een bekentenis van formaat: Zij bekent hier ondubbelzinnnig aan mij dat mijn echtgenote geen twee jaar geduld had om van mij weg te willen gaan. (zie motopassage extra onderaan).

Ik kom buiten en ga met Floris dan snel naar zijn werk, vervolgens naar Antwerpen, dan nog even naar Leuven en dan terug ophalen van zijn werk (gelukkig met de oude BMW-moto, zeer veel files rond Brussel weer) en dan verneem ik nog bij gemiste oproepen dat Floris er door is bij Don Bosco waardoor het meteen allemaal reden tot feest is... op de vaststelling na dat het financiële drama van een onhoudbare 61.000 EUR achterstal bij Davo en onterechte dwangsommen om te publiceren wat die advocaat verkeerd deed... door het gerecht hier opnieuw gecamoufleerd wordt en enkel een publicatie op wereldwijze schaal voldoende tegengewicht in de schaal zal kunnen leggen.

Maar ongeduld en uithouding in dosering versus hun tegenpolen geduld en kracht, zijn dan misschien toch mijn beste kwaliteiten, zoals de psychologen na onderzoek mij onrechtstreeks leken te laten ontdekken?

In elk geval, er volgt nog veel leerzaams, maar ik begin al te zien waar het kan mislopen en reageer nu METEEN als het misloopt. Moet nog de stukken neerleggen ter griffie in de zaak... ten gronde omdat het in dit rolnummer geweigderd werd!

Motopassage extra: Terwijl ik op de moto verder nadenk over het gebeurde en vooral over het als man toch rare gevoel dat je tussen vier vrouwen zit en niet eens geïntimideerd wordt door enig vrouwelijk schoon omdat dit voor mij een klassieke gevarenzone betekent als man (is dierlijk vanzelfsprekend, niet rationeel hoor want komt bij alle diersoorten en ook bij mijn hond en parkietje voor) denk ik erover dat niemand van die verstandige wetsvrouwen weet dat Napoleon een geniaal eenvoudig gerecht had: Een termijn van toen minstens vijf jaar inbouwen voor een normale periode binnen het huwelijk omdat iedere vrouw of man een depressie of emotionele tegenslag kan krijgen en het huwelijk als intellectueel bastion bescherming verdient. Vandaag is het een wegwerpproduct geworden, waarbij brave mannen het onderspit delven van agressieve vrouwen. En waarom agressieve vrouwen: Zeg een vrouw hoe ze veel EUR kunnen verdienen zonder er veel voor te moeten voor doen, en kijk of je agressiviteit ziet bovenkomen. Idem voor de meeste mannen. Maar niet met alle mannen (en wellicht ook niet met alle voruwen). Maar magistraten kennen nu wel de kleine letters (zoals uitgebreid vragen of ze niet gewraakt kan worden) maar niet de grote lijnen (het huwelijk als basispilaar van een complete samenleving). Maar men schiet dolgraag op de pianist. Deze pianist heeft daar trouwens geen probleem mee, integendeel. Zo leert hij ook bij, en daar draait het mij al vijf jaren om: informatie leren, verwerken en herverspreiden. Eigenlijk is dat wellicht mijn oorspronkelijke priesterroeping en verklaart het mijn publieke leven...

Groetjes,